Time flies when you're having fun

Even een bericht vanuit Indonesië, het gaat nog steeds ontzettend goed hier en ik geniet hier volop!
De gedachte dat ik over een week al op de helft ben, probeer ik maar steeds van me af te zetten want dan kan ik wel bijna gaan huilen.

Zoals ik al zei gaat het super goed, ik mag namelijk na drie weken eindelijk weer zwemmen. Hulde aan alle Balinese goden die vast vonden dat ik het wel weer verdiend had om good luck te ontvangen.

In m’n vorige reisverslag had ik al verteld dat ik de grond had gekust met mijn scooter en daardoor flinke schaafwonden had opgelopen aan m’n arm en m’n knie. Helaas was er ontsteking aan de knie bijgekomen. Drie keer ben ik hiervoor bij het ziekenhuis geweest en geloof me, hier wil je niet liggen als er iets levensbedreigends is!
Gelukkig heeft zuster Liz mij super goed geholpen met alle verbanden, steriele gaasjes, Betadine en nog 20 van die andere verpleegkundige termen.

Drie weken geleden zijn we naar de Gili Trawangan geweest en natuurlijk wou ik daar de fantastisch mooie zee in. Maar helaas werkten de waterproofpleisters van de plaatselijke apotheek niet zo goed als gehoopt, waardoor er na 2 minuten al zout water in de wonden kwam. Ik heb het uitgeschreeuwd van de pijn nadat Liz met alcohol probeerde de wonden schoon te maken.
Gelukkig lukte het wel goed om ’s avonds een feestje te bouwen, want ik was precies klaar met de laatste antibioticakuur.

De volgende dag hebben we onze kater weg ‘gefietst’, door op de tandem het kleine eilandje te verkennen. Enige nadeel was dat we letterlijk om de 5 minuten moesten stoppen om de ketting er opnieuw op te leggen, maar ach het mocht de pret niet drukken.

Het grappige ook is dat het in Indonesië verboden is om drugs te gebruiken, hier staat dan ook een zeer zware straf op. Maar aangezien de Gili eilanden zo klein zijn, is er geen politie. Gevolgd: elke straatverkoper probeert je om de welbekende ‘magic mushrooms’ aan te smeren.
Het leuke was dat de slipper van Kim kapot was gegaan en zij een winkel inging en vroeg om lijm voor de slipper. De verkoper dacht helaas dat ze andere lijm bedoelde en trok vol enthousiasme een laatje open waar snuiflijm in lag, beetje jammer dat we haar slipper daarmee niet konden fixen.

Toch is Gili werkelijk het mooiste plekje op de wereld wat ik ooit heb gezien. Het heldere blauwe water, het witte strand met palmbomen , de vele backpackers en de barstreet maken het helemaal af. Het is dus ook zeker geen straf om daar over een week alweer te mogen zitten samen met Emma.
Ze komt mij namelijk anderhalve week opzoeken en samen gaan we op de scooters rondtrekken door verschillende delen van Bali en maken we een pitstop op Gili.

Over bezoek gesproken.. Twee weken geleden kwam Jeroen mij hier ook opzoeken. Voor de mensen die Jeroen niet kennen, hij is een goede vriend van me uit het ‘mooie Rijssen’. Vanaf september was hij aan het backpacken in Australië en daarna kwam hij een weekendje bij de dames van Brownhouse logeren. We hebben een lekker rustig weekendje gehad die we ingevuld hebben met het zwembad, restaurants, de bar en een bezoekje aan m’n stageplek.

Afgelopen weekend ben ik met de helft van onze groep naar Kuta geweest, omdat we vonden dat we het wel verdiend hadden om even vakantie te vieren ;-). Het voelde ook echt alsof we in een ander land liepen, overal liepen vakantiegangers en waren er weer fatsoenlijke winkels te zien. Het tegenovergestelde van onze woonplaats.

De eerste avond zijn we tot in de vroege uurtjes in verschillende clubs geweest. Een paar uur later stonden Wybe en ik, voor zo ver als dat mogelijk was, fris en fruitig op het surfboard. Dit was de eerste keer dat ik het heb geprobeerd, en ik ben erachter gekomen dat het onwijs zwaar en moeilijk was. Schijnbaar was mijn evenwichtsorgaan nog niet volledig hersteld van de zware nacht, want de balans vinden op zo’n board had ik nog aardig veel moeite mee. Maar ach, uiteindelijk is het me toch nog zo’n 5 keer gelukt om te blijven staan haha. Nog steeds heb ik de spierpijn in m’n armen, maar het was super gaaf om te doen. Blijven oefenen dus!

’s Avonds zijn we met de taxi naar Ulawatu gereden (plaatsje vlakbij Kuta), waar Jeroen op dat moment verbleef en hij heeft ons meegenomen naar een super vette strandclub. Deze club staat tussen grote kliffen staat en onder je hoor je de hoge golven.
Maandag hebben we als een stel diva’s lekker geshopt, een body massage, een gezichtsmassage en een manicure genomen en zijn we ’s avonds met de taxi weer terug gegaan naar Singaraja.

De aankomende dagen ga ik samen met Kim verder aan ons project op Bali Mandara.

Vorige week zijn we daar begonnen met een seksuele voorlichting met betrekking op HIV/Aids, aangezien dat in deze regio een heel groot probleem is.
We hebben dit programma zelf in elkaar gezet en het was best spannend om te geven, aangezien dit een groot taboe is en we moeilijk in konden schatten hoe de leerlingen zouden reageren. Gelukkig viel het ons mee en hebben we hele goede gesprekken gevoerd in de klasssen.

Daarnaast zijn we in contact gekomen met een Nederlandse vrouw die in Lovina een bibliotheek heeft opgezet. We hebben weten te regelen dat zij tijdelijk een aantal Engelse boeken op laat slaan in de bibliotheek van onze stageplek. Op deze manier hopen we de leerlingen nog meer te stimuleren om Engelse boeken te lezen en hiermee ook hun Engelse vaardigheden te verbeteren.

Goed, ik zie dat ik alweer veel te veel heb getypt dus voor nu zal ik er mee ophouden. Ik hoop dat ik jullie weer genoeg op de hoogte heb gebracht.

Ohja, bij deze wil ik iedereen nog bedanken die mij leuke/lieve kaartjes sturen. Tof om te krijgen en ze hangen allemaal al aan de muur.

Dikke kus, Kristel