Welcome to paradise

‘Salamat malan’ oftwel, goede avond want het is hier alweer 8 uur ’s avonds.

Iets later dan gepland, heb ik eindelijk weer tijd gehad om een nieuw reisverslag te typen. Want tja, ik ben hier natuurlijk onwijs druk met alles ;-).

Om te beginnen met het volgen van lessen aan de universiteit, elke maandag en dinsdag van half 10 tot wél 1 uur. Na zo’n intensieve ochtend moeten we natuurlijk eerst naar het zwembad in Lovina rijden om verkoeling in het zwembad te zoeken. Daarna moeten we elke dag steevast nog nasi goreng bestellen bij onze buuf.
Maar ach, verder mag ik niet klagen want ik heb het echt onwijs naar mijn zin hier.

Op woensdag, donderdag en vrijdag ben ik samen met Kim op Bali Mandara te vinden. Na de eerste weken van alles te hebben geobserveerd, hebben we gesproken over mogelijke verbeterpunten en hebben we voorgesteld om een aantal voorlichtingen te willen gaan geven over onderwerpen, die naar ons idee nog als taboe worden gezien of omdat ze hier simpelweg nog te weinig kennis over hebben. Het opzetten van zo’n project gaat toch iets minder snel als dat we gewend zijn, want onze collega’s zijn behoorlijke kletskousen en voor je het weet zijn we weer 2 uur verder en heb je hele levensverhalen aangehoord. Gelukkig konden we afgelopen donderdag beginnen en hebben we aan de eerste 50 leerlingen onze les over het gebruik van Social Media gegeven, ontzettend leuk om te doen!

Verder ben ik 2 weken geleden met Liz, Lisa, Kim en Nicole naar Ubud geweest. Op onze scootys was het 3 uur rijden door de bergen. Daar aangekomen was het nog zoeken naar ons hostel! ’s Middags hebben we lekker aapjes gekeken in Monkey Forest en daar kwam Nicole’s karma meteen tot uiting. Met haar grote mond liep ze vrolijk te verkondigen dat ik de eerste zou zijn bij wie een aap wat zou gaan stelen. Maar daar kwam gelukkig een klein, vies, nat aapje aangelopen die op haar sprong en haar pareloorbel uit haar oor trok en er lekker aan begon te sabbelen haha! Daarna hebben we nog rond getoerd en hebben we een traditioneel Balinees huis bezocht. S’ avonds zijn we lekker uit eten geweest en een gezellig barretje opgezocht om de Bintang rijkelijk te laten vloeien. De volgende dag waren we er weer vroeg uit om samen met honderden Japanners tempels te bekijken en over traditionele marktjes te lopen. Later zijn we weer terug gereden richting Singaradja, maar de hele weg heeft het zo hevig geregend dat we door grote vijvers op de bergwegen moesten rijden en we als kou kleunende en verzopen katjes thuis kwamen.

Ohja, we zijn vorige week ook nog met kleine bootjes de zee opgegaan waar we dolfijnen hebben gespot. Lekker chillebillen op het bootje in de opkomende zon, mij hoor je daarover niet klagen!
Verder hebben we Nyepi gevierd. Volgens de hindoeïstische kalender begint dan het nieuwe jaar. We leven hier in het jaar 1937. De dag ervoor werd Ogoh-Ogoh gevierd en hebben we een optocht bekeken. Na lang wachten kwamen er allerlei groepen mensen en kinderen langs die grote monsters hadden gemaakt. De bevolking gelooft hier namelijk dat alle kwade geesten in hun buurt dan in het monster zullen trekken. Uiteindelijk werden deze monsters naar de zee gebracht en werden ze daar in brand gestoken. Zo hoopt men dat de kwade geesten naar alle omliggende eiland zullen zweven. Maaaar het kan nog gekker.. De volgende dag moest het namelijk in heel Bali stil zijn. Er is die dag zelfs geen vliegverkeer mogelijk. Wij zaten dus de hele dag opgesloten in ons eigen huis en mochten ’s avonds geen licht aanhebben. ‘’Stel je voor dat er nog ergens een kwade geest zit, dan zal deze het huis in gaan en heb je een heel jaar ‘bad luck’’, zeggen onze buren dan.

Tja, over bad luck gesproken.. We hadden afgelopen week het slimme plan om het droogrek onder onze huistempel te plaatsen, omdat onze kleding die normaal in de garage wordt opgehangen om te drogen, stinkt naar 10 dooie katten. Het idee en de uitvoering waren mooi, totdat onze schoonmaakster kwam met het vriendelijke verzoek om het wasrek weg te halen, aangezien dit voor bad luck zou zorgen in ons huis. Nou, dat heb ik gemerkt. De volgende dag heb ik namelijk een flinke smak gemaakt met mijn scooter op het asfalt. Ik reed met Kim weg van stage, toen ik een gat in de weg niet goed kon ontwijken. ‘’Welke idioten vullen een gat in de weg dan ook op met kiezelstenen?’’ Maar goed, gelukkig heb ik alleen flinke schaafwonden op m’n arm en knie er aan over gehouden en rijdt mijn scooter ook nog steeds.

Ohja, dit weekend gaan we met de groep doorbrengen op Gili Trawangan. Een klein party eiland zo’n 40 km van Bali vandaan met helder blauw water en witte stranden.
Onze wekkers staan daarvoor om 4 uur dus ik zeg ‘Sampai Jumpa’ en tot de volgende keer!

Liefs Kristel