Aan al het moois komt een einde..
Blijf op de hoogte en volg Kristel
03 Juli 2015 | Indonesië, Singaraja
Zucht, het einde van dit geweldige avontuur is aangebroken.
De foto’s zijn van de muur en de koelkast wordt ook steeds leger. De koffers staan ook al weer klaar om ingepakt te worden, maar mijn ontwijkingsgedrag is nu zo groot dat ik maar besluit om eerst deze blog te schrijven. Helaas is het vandaag alweer mijn laatste dag in het geweldige Bali en zal ik morgen terug vliegen naar Nederland.
Ik kan terug kijken op de meest geweldige tijd die ik ooit heb gehad!
Twee weken hebben we afscheid genomen op ons project en hebben we een hele mooie eindbeoordeling meegekregen. Als ik terug kijk op die
periode, kan ik zeggen dat dit voor mij een hele leerzame periode is geweest. Ik ben vooral ontzettend blij dat het ons gelukt is om de seksuele voorlichting, die Kim en ik zelf hebben ontworpen, in het programma van de school wordt opgenomen.
We zijn namelijk een tijdje geleden al in contact gekomen met twee vrouwen. Eén hiervan helpt/bezoekt meisjes die HIV/Aids besmet zijn en de andere probeert meisjes uit de lokale prostitutie te halen door vele gesprekken met hen te voeren. Zij zijn samen bereidt om de seksuele voorlichting, zoals wij die hebben opgezet, in de toekomst voort te willen zetten. Op deze manier zullen ook toekomstige leerlingen op de hoogte worden gebracht over de grote gevaren rondom seksualiteit en prostitutie, die hier in deze regio plaats vinden. Super tof om het gevoel te hebben dat we hierin echt wat bereikt hebben!
Tja, en verder? Dan moet ik toch even gaan nadenken over alles wat we nog meer hebben gedaan... Naast de dagelijkse zwembadbezoekjes voeren we namelijk niet zo heel veel meer uit ;-).
Oh ja, Ik heb nog samen met Nicole en Liz de Batur vulkaan beklommen. Om 3 uur ’s nachts ging ons wekkertje en een uur later stonden we met dikke kleding en een zaklamp in de hand al tegen de vulkaan op te klimmen. Na een klimtocht van 2 uur stonden we vervolgens op het hoogste punt van de vulkaan, vanwaar we de zon zagen opkomen. Echt het állermooiste uitzicht dat ik ooit heb gezien. Vervolgens kregen we een versgekookt eitje, die werd opgewarmd door de hete lucht die uit de vulkaan kwam. Nomnom, dat was weer genieten!
Tja, en daarna begon de afdaling.. Na het lange buffelwerk eindigden we op een groot stuk terrein dat 50 jaar geleden nog een heel dorp is geweest. Het dorpje was getroffen door de vulkaanuitbarsting en er was ook niet meer te zien dan zwarte lava, heel bijzonder om daar overheen te banjeren.
Maar helaas hebben we twee weken geleden ook al afscheid genomen van vier dames uit de groep. Zij zijn al weer terug in Nederland.
Daarna moest ik de tijd doorbrengen met Marieke, Nadine en Nicole.
Ja, en dat was ook vreselijk zwaar haha. We hebben de dagen ingevuld door nog plekken van het eiland te bezoeken, die we nog niet eerder hadden gezien.
Samen met Marieke ben ik afgelopen vrijdag in de zeer vroege morgen op de scooter vertrokken richting Nusa Lembongan, dit is een eilandje onder Bali, om daar het weekend door te brengen. Wát een ontzettend mooi plekje is dat zeg! Het hoort bij Bali en dus was het typerende Balinese straatbeeld ook daar goed terug te zien. Tempels, ceremonies en offertjes kregen we er natuurlijk weer gratis bij.
Paradijselijke termen als ‘Dreambeach en Blue Lagoon’ waren er ook bij inbegrepen, dus dat was weer heeeurlijk genieten!
Vervolgens hebben we nog wat nachtjes doorgebracht in Uluwatu en Seminyak, waar Nadine en Nicole ons ook kwamen vergezellen.
Verder hebben we nog een bezoekje gebracht aan ‘Hotel Keroboka’. Een beruchte gevangenis die in het zuiden gevestigd is. We hadden een boek gelezen over alles wat er binnen die muren plaats vind en het is écht onmenselijk. Wij als nieuwsgierige aagjes wouden dit natuurlijk met eigen ogen bekijken. Bij de poort stond een bewaker en nadat we daar even mee hebben lopen aanpappen, begon hij grote verhalen te vertellen over delicten die gevangenen hebben gepleegd en de vreselijke dingen die daar binnen gebeur(d)en.
We hebben de beruchte toren gezien waar de ‘gevaarlijkste mensen’ in worden gestopt, zoals de terroristen die achter de bomaanslagen in Kuta zaten.
Ook liet meneer de bewaker ons foto’s zien van allerlei zaken die zich binnen de muren afspeelden. Zo zagen we gevangenen die de dag voor hun executie doorbrachten met hun families, en in beslag genomen materialen uit de gevangeniscellen die gevonden waren bij de wekelijkse controlerondes.
Het was allemaal een erg trieste bedoeling, muren waar de gaten in zaten, wachttorens die kats verrot waren en zo kan ik nog wel wat dingen bedenken.
Tja, zo besefte ik weer even dat Indonesië ook wat anders te bieden kan hebben dan alleen een zorgeloze vakantie. Als je hier als toerist terecht komt, ben je letterlijk in de hel belandt.
Maar goed, terug naar de orde van de dag..
Vanavond hebben we nog een ‘klein laatste feestje’ in Kantin en morgenochtend brengt de taxi ons naar het vliegveld, waar we om 5 uur ’s middags de eerste vlucht naar Kuala Lumpur zullen pakken. Rond 11 uur ’s avonds vliegen we dan verder naar Istanbul waar we nog eens 5 uur moeten wachten op de laatste vlucht. Om half 2 zondagmiddag Nederlandse tijd hoop ik dan te landen op Schiphol. Fingers crossed dat deze vluchten beter zullen verlopen dan dat we het op de heenweg hadden…
Nou goed, bij deze heb ik dan ook meteen mijn laatste blog geschreven over mijn Balinese avontuur. Natuurlijk heb ik nog heeeel veel meer meegemaakt dan dat ik alle blogs heb beschreven, dus als je benieuwd bent naar alle andere verhalen, kom dan gezellig een keertje langs!
Terugkijkend op deze 4,5 maanden heb ik mezelf in het diepe gegooid, heel veel nieuwe mensen ontmoet, nieuwe ervaringen opgedaan, de meest geweldige plekken van de wereld ontdekt, geleerd om mezelf te redden in een totaal andere cultuur en om gewoon heeeeel veel te genieten van alles en iedereen.
Ik wil iedereen bedanken die ik de afgelopen maanden heb leren kennen en waar ik mijn tijd mee heb doorgebracht, you’re all AAAAAWESOME ;-) En natuurlijk de vele mensen die elke keer zoveel berichtjes en kaartjes bleven sturen, super lief!
Goed, ik stop nu met dit sentimentele gekletst.. het wordt nu echt tijd om de koffer en tassen in te pakken.
Tot snel in Nederland, hele dikke kus Kristel
De foto’s zijn van de muur en de koelkast wordt ook steeds leger. De koffers staan ook al weer klaar om ingepakt te worden, maar mijn ontwijkingsgedrag is nu zo groot dat ik maar besluit om eerst deze blog te schrijven. Helaas is het vandaag alweer mijn laatste dag in het geweldige Bali en zal ik morgen terug vliegen naar Nederland.
Ik kan terug kijken op de meest geweldige tijd die ik ooit heb gehad!
Twee weken hebben we afscheid genomen op ons project en hebben we een hele mooie eindbeoordeling meegekregen. Als ik terug kijk op die
periode, kan ik zeggen dat dit voor mij een hele leerzame periode is geweest. Ik ben vooral ontzettend blij dat het ons gelukt is om de seksuele voorlichting, die Kim en ik zelf hebben ontworpen, in het programma van de school wordt opgenomen.
We zijn namelijk een tijdje geleden al in contact gekomen met twee vrouwen. Eén hiervan helpt/bezoekt meisjes die HIV/Aids besmet zijn en de andere probeert meisjes uit de lokale prostitutie te halen door vele gesprekken met hen te voeren. Zij zijn samen bereidt om de seksuele voorlichting, zoals wij die hebben opgezet, in de toekomst voort te willen zetten. Op deze manier zullen ook toekomstige leerlingen op de hoogte worden gebracht over de grote gevaren rondom seksualiteit en prostitutie, die hier in deze regio plaats vinden. Super tof om het gevoel te hebben dat we hierin echt wat bereikt hebben!
Tja, en verder? Dan moet ik toch even gaan nadenken over alles wat we nog meer hebben gedaan... Naast de dagelijkse zwembadbezoekjes voeren we namelijk niet zo heel veel meer uit ;-).
Oh ja, Ik heb nog samen met Nicole en Liz de Batur vulkaan beklommen. Om 3 uur ’s nachts ging ons wekkertje en een uur later stonden we met dikke kleding en een zaklamp in de hand al tegen de vulkaan op te klimmen. Na een klimtocht van 2 uur stonden we vervolgens op het hoogste punt van de vulkaan, vanwaar we de zon zagen opkomen. Echt het állermooiste uitzicht dat ik ooit heb gezien. Vervolgens kregen we een versgekookt eitje, die werd opgewarmd door de hete lucht die uit de vulkaan kwam. Nomnom, dat was weer genieten!
Tja, en daarna begon de afdaling.. Na het lange buffelwerk eindigden we op een groot stuk terrein dat 50 jaar geleden nog een heel dorp is geweest. Het dorpje was getroffen door de vulkaanuitbarsting en er was ook niet meer te zien dan zwarte lava, heel bijzonder om daar overheen te banjeren.
Maar helaas hebben we twee weken geleden ook al afscheid genomen van vier dames uit de groep. Zij zijn al weer terug in Nederland.
Daarna moest ik de tijd doorbrengen met Marieke, Nadine en Nicole.
Ja, en dat was ook vreselijk zwaar haha. We hebben de dagen ingevuld door nog plekken van het eiland te bezoeken, die we nog niet eerder hadden gezien.
Samen met Marieke ben ik afgelopen vrijdag in de zeer vroege morgen op de scooter vertrokken richting Nusa Lembongan, dit is een eilandje onder Bali, om daar het weekend door te brengen. Wát een ontzettend mooi plekje is dat zeg! Het hoort bij Bali en dus was het typerende Balinese straatbeeld ook daar goed terug te zien. Tempels, ceremonies en offertjes kregen we er natuurlijk weer gratis bij.
Paradijselijke termen als ‘Dreambeach en Blue Lagoon’ waren er ook bij inbegrepen, dus dat was weer heeeurlijk genieten!
Vervolgens hebben we nog wat nachtjes doorgebracht in Uluwatu en Seminyak, waar Nadine en Nicole ons ook kwamen vergezellen.
Verder hebben we nog een bezoekje gebracht aan ‘Hotel Keroboka’. Een beruchte gevangenis die in het zuiden gevestigd is. We hadden een boek gelezen over alles wat er binnen die muren plaats vind en het is écht onmenselijk. Wij als nieuwsgierige aagjes wouden dit natuurlijk met eigen ogen bekijken. Bij de poort stond een bewaker en nadat we daar even mee hebben lopen aanpappen, begon hij grote verhalen te vertellen over delicten die gevangenen hebben gepleegd en de vreselijke dingen die daar binnen gebeur(d)en.
We hebben de beruchte toren gezien waar de ‘gevaarlijkste mensen’ in worden gestopt, zoals de terroristen die achter de bomaanslagen in Kuta zaten.
Ook liet meneer de bewaker ons foto’s zien van allerlei zaken die zich binnen de muren afspeelden. Zo zagen we gevangenen die de dag voor hun executie doorbrachten met hun families, en in beslag genomen materialen uit de gevangeniscellen die gevonden waren bij de wekelijkse controlerondes.
Het was allemaal een erg trieste bedoeling, muren waar de gaten in zaten, wachttorens die kats verrot waren en zo kan ik nog wel wat dingen bedenken.
Tja, zo besefte ik weer even dat Indonesië ook wat anders te bieden kan hebben dan alleen een zorgeloze vakantie. Als je hier als toerist terecht komt, ben je letterlijk in de hel belandt.
Maar goed, terug naar de orde van de dag..
Vanavond hebben we nog een ‘klein laatste feestje’ in Kantin en morgenochtend brengt de taxi ons naar het vliegveld, waar we om 5 uur ’s middags de eerste vlucht naar Kuala Lumpur zullen pakken. Rond 11 uur ’s avonds vliegen we dan verder naar Istanbul waar we nog eens 5 uur moeten wachten op de laatste vlucht. Om half 2 zondagmiddag Nederlandse tijd hoop ik dan te landen op Schiphol. Fingers crossed dat deze vluchten beter zullen verlopen dan dat we het op de heenweg hadden…
Nou goed, bij deze heb ik dan ook meteen mijn laatste blog geschreven over mijn Balinese avontuur. Natuurlijk heb ik nog heeeel veel meer meegemaakt dan dat ik alle blogs heb beschreven, dus als je benieuwd bent naar alle andere verhalen, kom dan gezellig een keertje langs!
Terugkijkend op deze 4,5 maanden heb ik mezelf in het diepe gegooid, heel veel nieuwe mensen ontmoet, nieuwe ervaringen opgedaan, de meest geweldige plekken van de wereld ontdekt, geleerd om mezelf te redden in een totaal andere cultuur en om gewoon heeeeel veel te genieten van alles en iedereen.
Ik wil iedereen bedanken die ik de afgelopen maanden heb leren kennen en waar ik mijn tijd mee heb doorgebracht, you’re all AAAAAWESOME ;-) En natuurlijk de vele mensen die elke keer zoveel berichtjes en kaartjes bleven sturen, super lief!
Goed, ik stop nu met dit sentimentele gekletst.. het wordt nu echt tijd om de koffer en tassen in te pakken.
Tot snel in Nederland, hele dikke kus Kristel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
